Wydawca treści
Przystanek 9 „Dzicze babrzysko"
Występujące w rezerwacie w dużej ilości bagienka, gęste lasy i zakrzaczenia to idealny biotop dla występowania dzika. I jest go tu dość dużo. W dzień odpoczywa w tutejszych młodnikach sosnowych i świerkowych a także w olsach, w nocy wychodzi na żer. Zjada w zależności od pory roku: owady, rośliny, żołędzie, a nawet małe ssaki np. gryzonie. Zimą nie pogardzi nawet padliną. Żyje gromadnie w tzw. watasze, która składa się z samic, ich młodych i młodszych samców. Starsze samce – odyńce- żyją samotnie. Dzik ma silnie rozwinięty zmysł węchu, który pomaga mu znaleźć pokarm i który ostrzega go o zbliżającym się niebezpieczeństwie np. o człowieku. Wszędzie, gdzie bytuje dzik wyszukuje on miejsca, gdzie mógłby się wykąpać. Kąpiel ta jednak nie odbywa się w wodzie, ale w błocie. Ma ona za zadanie ochłodzić organizm i oczyścić skórę z pasożytów. Następnie po kąpieli dzik ociera się o pobliskie drzewa (najczęściej iglaste) i tworzy sobie dodatkowy pancerz na sierści z garbników lub żywicy. Miejsca takich kąpieli to przeważnie obniżenia terenu ze stale występującą wodą. W gwarze myśliwskiej nazywamy je babrzyskami. Chętnie z nich korzystają również jelenie.
Współrzędne GPS:
53°00'51.0"N 18°00'31.3"E
53.014170, 18.008690
